Zwracam się do Państwa z pytaniem, z którym nie potrafię sobie poradzić. Jak w języku polskim powinno się przez przypadki odmienić imię Dua? Przede wszystkim problem pojawia się w celowniku i miejscowniku. Dule, Dui czy jednak ze względu na obce pochodzenie imienia powinniśmy w ogóle zostawić je w spokoju? Ze względu na rosnącą popularność brytyjskiej piosenkarki (Dua Lipa) o takim imieniu uważam, że pytanie jest całkiem na czasie.

Pozdrawiam
Jakub Borowiec

Chciałbym się dowiedzieć, dlaczego niektórych imion i nazw własnych obcego pochodzenia nie można w żaden sposób odmieniać przez przypadki w języku polskim. Dla przykładu podam imię pewnej postaci, które pochodzi z języka suahili:  Jasiri (na marginesie słowo to oznacza 'odważny'). Co powoduje, że takiego imienia nie można odmienić przez przypadki? Czy istnieje jakaś ogólna zasada, która o tym decyduje?

Dzień dobry,
dawno temu uczono mnie w szkole, że nie stawia się ale i aby na początku zdania. Ostatnio jednak zauważyłam, że bardzo popularne stało się rozpoczynanie wypowiedzi właśnie w ten sposób – nierzadko w całkiem poważnych publikacjach. Bardzo proszę o wyjaśnienie, czy w jakichś określonych sytuacjach dopuszczalne jest aby i ale na początku zdania, czy też to redaktorzy stali się wyjątkowo niedbali.
Dziękuję i pozdrawiam
Olga

Zetknąłem się ostatnio w swojej pracy zawodowej z określeniem interesariusze, które ma być tłumaczeniem angielskiego stakeholders i oznaczać zainteresowanych, względnie zainteresowane strony. Przeszukałem wszystkie dostępne mi słowniki, ale w żadnym interesariusza nie znalazłem. Poszukiwania w Korpusie również nic nie przyniosły. Mam zatem pytania:
– Czy istnieje w języku polskim takie słowo?
– Jeśli nie, to czy poprawne jest takie słowotwórstwo?
Pozdrawiam,
Piotr Smyrak

Czy frazy typu ponadto, poza tym, w dodatku, po pierwsze, po wtóre należy oddzielać przecinkiem od reszty zdania?

Adam Wolański twierdzi (18.12.), że prawidłowy jest zapis: Drzewa, takie jak sosny i świerki, nie tracą na zimę igliwia.

Nie traktowałabym tej wydzielonej przez niego przecinkami części zdania jako wtrącenia, bo bez niej zdanie traci sens. Część takie jak sosny i świerki określa, o jakie drzewa nam chodzi (iglaste). Według mnie prawidłowy zapis to: Drzewa takie jak sosny i świerki nie tracą na zimę igliwia. Podobnie jak bez przecinka zapiszemy np. dziewczyna taka jak ty.

Ostatnio często napotykam na wyrażenie jak na ironię losu. Mam wątpliwości, czy to jest całkiem poprawne. Znam tylko wyrażenia ironia losu oraz jak na ironię i oba znajduję w słowniku języka polskiego, tak więc jak na ironię losu wygląda mi na połączenie tamtych dwóch, czyli tzw. kontaminację. Czy rzeczywiście tak jest, a jeśli tak, to czy jest to duży błąd, czy jednak rzecz jest niewarta uwagi (także tej językoznawczej)?

Z czego wynika sugerowana przez WSPP wyższość kolokacji przytłaczająca większość i znakomita większość nad zdecydowaną większością? To ostatnie połączenie wydaje mi się całkiem naturalne i często się z nim spotykam.

Zauważyłem w polszczyźnie zanikanie słów żaden, niczyj itp. (być może pod wpływem ang. zasady pojedynczego przeczenia), np. formułowane są zdania typu 1. „Nie postawiono mu jakichkolwiek zarzutów” zamiast 2. „Nie postawiono mu żadnych zarzutów”. A przecież sens zdań 1 i 2 jest całkiem inny! Czy moja opinia jest słuszna?

Ostatnimi czasy mnoży się (o dziwo – w miarę legalnie!) używanie przez kobiety nazwisk w formie męskiej, typu Zofia Biały, Anna Zimny. Moim zdaniem jest to paranoja, ale ciekaw jestem, jak zapatrują się na to językoznawcy, jak również na… prawdopodobną sytuację odwrotną (wszak mąż zgodnie z prawem może przyjąć nazwisko żony!): Jan Kowalska, Piotr Biała itp.
Pozdrawiam serdecznie!